നമിക്കുന്നു ഞാൻ....

Blog post no: 418 -

നമിക്കുന്നു ഞാൻ....

സഹിക്കുന്നു നീ, തിക്തമാ,മീ   

ജീവിതാനുഭവങ്ങളൊക്കവേ,

തന്നുദരത്തിൽ പിറന്ന

പോന്നോമനപ്പുത്രിക്കായ്!

സഹിക്കുന്നു ലോകരെ,

സഹിക്കാവുന്നതിലുമപ്പുറം;

പാലിക്കുന്നു മൗന,മാവതും

മാനസം ശോകമയമാക്കി നീ!

കവിതകൾ പിറക്കുന്നു,

നിൻ ലോലഹൃത്തിൽ നിന്നും

ജീവൻ തുടിക്കുന്ന, ജീവിത-

ഗന്ധിയാം കാവ്യബിംബങ്ങളായ്!

പ്രണയിക്കുന്നു ഞാൻ

നിൻ കാവ്യരേണുക്കളെ,

നമിക്കുന്നു ഞാൻ നിന്നെ -

പാവമാം കവയിത്രിയെ.  

പല്ലിമനുഷ്യർ!

Blog Post No: 417 -

പല്ലിമനുഷ്യർ!

അലസൻ, ലോഭിയിമ്മട്ടി-

ലാരുമുണ്ടാക വയ്യമേ-

ലെന്നൊരു കവിതാശകല-

മോർക്കുന്നു ഞാനിപ്പോഴും.

അസൂയ,യഹന്തയിത്യാദി-

യുള്ളോരും പിന്നെ, മനുഷ്യനെ

മനുഷ്യനായ് കാണാത്തോരു-

മൊരിയ്ക്കലുമുണ്ടാവരുതീ

ക്ഷണികമാം ജീവിതത്തിൽ. 

ഉത്തരത്തിൽ തൂങ്ങുന്ന പല്ലി-

യിൻ തോന്ന''ലുത്തരത്തെ താൻ

താങ്ങിനിർത്തുന്നു''യെന്നതത്രെ!  

കുറുംകവിതകൾ - 107

Blog post no: 416

കുറുംകവിതകൾ - 107

എവിടെനിന്ന്? എവിടേയ്ക്ക്?

എവിടെനിന്നാണു വരുന്നതീ ജീവൻ,

എവിടെയ്ക്കാണു പോകുന്നതീ ജീവൻ,

എന്തിനുമേതിനുമുത്തരം കാണുന്ന,

എല്ലാമറിയുന്ന(?) മാനുഷാ ചൊല്ക നീ.

ശലഭവും  മനുഷ്യനും

ശലഭം മധു നുകരുന്നു,

മനുഷ്യൻ മദ്യം കുടിക്കുന്നു,

ശലഭം ആസ്വദിച്ചു ജീവിക്കുന്നു,

മനുഷ്യനോ മരിച്ചുകൊണ്ട് ജീവിക്കുന്നു!

             · 

കാമിയ്ക്കുന്നവർക്കായ്

കാത്തിരിക്കുന്നു പൊന്നാമ്പൽ വെണ്‍ചന്ദ്രനെ,

കൊതിക്കുന്നു വേഴാമ്പൽ മഴയിൻ സമാഗമം;

കാമുകീകാമുകസംഗമം സ്വാഭാവികമാണുതന്നെ,  

കാമിയ്ക്കുന്നവർക്കായ് പ്രകൃതിയുമുണ്ട് കൂട്ട്!