കുക്കട ശാകുന്തളം - ചെറുകഥ (അനുഭവകഥ)

 

ഒരു ദിവസം കാലത്ത്, ഗള്‍ഫിലെ ഞാന്‍ താമസിക്കുന്ന കെട്ടിടത്തിന്റെ ടെറസിലേക്കുള്ള വാതില്‍ അടച്ചുപൂട്ടി ഡ്യൂട്ടിക്ക് പോകുന്നതിനു മുമ്പായി ശ്രദ്ധിച്ചു - കുറച്ചകലെയായി ഒരു കോഴി നില്‍ക്കുന്നു. എന്റെ ഫ്ലാറ്റിലേക്കുള്ള വഴി ടെറസിലൂടെയാണ്. ഇതിനുമുമ്പ് ഇങ്ങിനെ കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ. ഇവിടെ അത് എങ്ങിനെ വന്നു? പുറത്താക്കി വാതില്‍ അടക്കണോ, ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു. ഒരുപക്ഷ, ഈ കെട്ടിടത്തിലെ താമസക്കാരില്‍ ചാവി കൈവശം ഉള്ള ആരെങ്കിലും ടെറസിന്റെ വാതില്‍ തുറന്നു ഇവിടെ കൊണ്ട് വിട്ടതാകാന്‍ വഴിയുണ്ട്. ആയതുകൊണ്ട്, ഞാന്‍ ആ ചിന്തയില്‍നിന്നു പിന്തിരിഞ്ഞു.

 

തിരിച്ചു, വൈകീട്ട് ജോലികഴിഞ്ഞ് വരുമ്പോള്‍, വാതില്‍ തുറന്ന ഉടന്‍ കണ്ടു - അതാ, അതേ കഥാപാത്രം വാച്ച്‌മാന്റെ മുറിയുടെ പുറത്തുള്ള മേശമേല്‍ കയറി ഇരിക്കുന്നു! ഇപ്പോള്‍ വാച്ച്‌മാന്‍ അവിടെ താമസമില്ല.

ഞാന്‍ പതിവുപോലെ ടെറസിലൂടെ എന്റെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് പോയി. വാച്ചുമാനെ മൊബൈല്‍ ഫോണില്‍ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു അത്, താഴെ താമസിക്കുന്ന സുഡാനിയുടേതാണെന്നു മനസ്സിലായി. പിന്നീട് അതൊരു പതിവായി. ഞാന്‍ എന്നും ആ കുക്കുടത്തരുണിയെ കാണും - കാലത്തും വൈകീട്ടും. ഞാനും ആ ചികയുന്ന സുന്ദരിയും (വി.ഡി. രാജപ്പന്‍ ചേട്ടന്റെ നായികയെപ്പോലെ) തമ്മില്‍ അടുത്തു. ഞാന്‍ അവളെ ശകുന്തള എന്ന് വിളിച്ചു. കാരണം, എന്റെ ചെറുപ്പത്തില്‍, നാട്ടിലെ വീട്ടില്‍ ഒരു കോഴിയുണ്ടായിരുന്നു.

അതിനെ ഞങ്ങള്‍ ശകുന്തള എന്നാണു വിളിച്ചിരുന്നത്. വീട്ടില്‍ ആരും മല്സ്യമാംസം കഴിക്കില്ലെങ്കിലും ആ കോഴിയെ വളര്‍ത്തിയത് അമ്മയുടെ വിശ്രമവേളകളിലെ വിനോദപ്രവര്‍ത്തികളില്‍പ്പെട്ടതായിരുന്നു.  ആയിരുന്നു. കിടക്കട്ടെ ആ പേര് ഇവിടെയും. സുഡാനി അറബിയില്‍ വല്ല പേരും ഇട്ടിട്ടുണ്ടോ എന്നറിയില്ല. ഏതായാലും ഞാന്‍ അതിനെ മലയാളീകരിച്ചു.

 

കാലത്ത് വാതില്‍ പൂട്ടുന്നതിന് മുമ്പായി എന്റെ കണ്ണുകള്‍ ശകുന്തളയെ പരതും. അവള്‍ക്കു അത് മനസ്സിലായപോലെ, അല്‍പ്പം ദൂരെനിന്നു എന്നെ നോക്കുന്നുണ്ടായിരിക്കും. എന്തൊക്കെയോ മനസ്സിലാകുന്നപോലെയോ, പറയാന്‍ ഉള്ളതുപോലെയോ ഒക്കെ തോന്നും. പക്ഷിമൃഗാദികളുടെ ഭാഷ അറിഞ്ഞെങ്കില്‍ അവയുമായി സംസാരിക്കാന്‍ എന്ത് രസമായിരിക്കും. അവയ്ക്ക് എന്തെല്ലാം പറയാന്‍ ഉണ്ടാകും? നമുക്ക് ചോദിക്കാനും. (മുമ്പ് ഞാന്‍,  Blind Welfare മാസികയുടെ ഉപ പത്രാധിപര്‍ ആയിരുന്നപ്പോള്‍, ഒരാള്‍ Polyglot  എന്നൊരു കവിത എഴുതിയത് ഓര്‍മ്മ വരുന്നു.  Polyglot  എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ പല ഭാഷകള്‍  അറിയുന്ന ആള്‍ എന്ന അര്‍ത്ഥമാണെങ്കിലും താന്‍ സൌകര്യാര്‍ത്ഥം പക്ഷിമൃഗാദികളുടെ ഭാഷകള്‍കൂടി അറിയുന്നവന്‍ എന്നാക്കുന്നു എന്ന് ആദ്ദേഹം ആമുഖത്തില്‍ പറയുന്നുണ്ട്. ഞാന്‍ അങ്ങിനെ ആയിരുന്നെങ്കില്‍... വെറുതെ ആശിച്ചുപോയി.)

 

ദിവസങ്ങള്‍ കഴിയുന്തോറും ഞാനും ശകുന്തളയും തമ്മില്‍ വളരെ അടുത്തു. എന്നെ കാണുന്ന മാത്രയില്‍തന്നെ അന്നനടയുമായി അവള്‍ എന്റെ ചാരത്തണയും. ഞങ്ങള്‍ മൌനമായി സംസാരിച്ചു. കാലത്തും വൈകീട്ടും. രണ്ടുനേരവും ഞാന്‍ ആ മിണ്ടാപ്രാണിയെ കാണുന്നകാര്യം ഉറപ്പു വരുത്തി. അങ്ങിനെ ദിവസങ്ങള്‍ കുറെ കടന്നു പോയി.

ഒരു ദിവസം വൈകുന്നേരം ഞാന്‍ എന്റെ ആ സഖിയെ കണ്ടില്ല. ടെറസുമുഴുവന്‍ നോക്കി. ഇല്ല. വിശ്വാസം വരാതെ ലാപ്ടോപ്ബാഗ്‌ ഫ്ലാറ്റില്‍ കൊണ്ടുവേച്ചശേഷം വീണ്ടും നോക്കി. കാണുന്നില്ലല്ലോ. താഴെ പോയി നോക്കി, കണ്ടില്ല. മനസ്സ് എന്തുകൊണ്ടോ അസ്വസ്ഥമായി.

 

വാച്ചുമാനെ മൊബൈല്‍ ഫോണില്‍ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു. വളരെ 'കൂള്‍ ആയി' അയാള്‍ തന്റെ ബൊങ്കാളി ഹിന്ദിയില്‍ പറഞ്ഞു: അതൊക്കെ എപ്പോഴേ ആ സുഡാനികളുടെ വയറ്റില്‍ പോയിക്കാണും.

 

എന്റെ മുഖം വിളറിവെളുത്തു. മനുഷ്യാ നീ എന്തിനെങ്ങിനെ വേവലാതിപ്പെടുന്നു - ഞാന്‍ എന്നോടുതന്നെ ചോദിച്ചു. ഈ ഭൂമുഖത്ത് ഒന്നിനും ഒരു വിലയില്ല - സ്നേഹത്തിനും ജീവനും എന്നൊക്കെ മനുഷ്യന്‍ പറയുന്നുണ്ടല്ലോ. എന്നാല്‍ തന്റെയും, തന്റെ വേണ്ടപ്പെട്ടവരുടെയും സ്വാര്‍ത്ഥ താല്പ്പര്യങ്ങള്‍ക്കായി/ഉദരപൂരണത്തിനായി മനുഷ്യന്‍ പക്ഷിമൃഗാദികളെ - ആ മിണ്ടാപ്രാണികളെ കൊന്നു തിന്നുന്നു. നിന്നെ അങ്ങിനെ ഒരു മൃഗം ചെയ്‌താല്‍??? അത് മഹാപാപമായി - അക്രമം ആയി അല്ലെ?

 

ഏതാനും ദിവസങ്ങളിലെ സൌഹൃദത്തിനു അന്ത്യം സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു. ശകുന്തളക്കുവേണ്ടി എന്റെ മനസ്സ് വേദനിച്ചു.

 

സന്ദര്‍ഭവശാല്‍ വളരെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പുതന്നെ അച്ഛന്‍ ഒരിക്കല്‍ പറഞ്ഞത് ഓര്‍മ്മ വന്നു: ഒരാളോടും, ഒന്നിനോടും അമിതമായ സ്നേഹം അരുത്. അത് മിക്കവാറും വേദനയിലേ കലാശിക്കൂ. ശരിയാണ് പിത്രുവാക്യം ഓര്‍മ്മയുണ്ടെങ്കിലും, പലപ്പോഴും ഇതാ ഈയുള്ളവന്‍ ഇങ്ങിനെയൊക്കെ അനുഭവിക്കാന്‍ വിധിക്കപ്പെട്ടതാണ് എന്ന് തോന്നുന്നു.

ബന്ധമൊന്നുമില്ലെങ്കിലും, പഴയ ഒരു ശോകഗാനം എന്തുകൊണ്ടോ ഓര്‍ത്തുപോയി -

ശകുന്തളേ നിന്നെ ഓര്‍മ്മ വരും....

 ശകുന്തളേ, ശകുന്തളേ......

 

ഇത്രയും എഴുതിയപ്പോള്‍, അതാ മനസ്സില്‍ എവിടെയോ മിന്നിമറയുന്നു - പല സിനിമകളിലും കണ്ടിട്ടുള്ള, എന്റെ പേരുള്ള, ആ നിത്യഹരിതനായകന്‍റെ ചിരിച്ചുകൊണ്ടുള്ള രോദനം!