പഴയ ഓര്‍മ്മ (അനുഭവം)

പഴയ ഓര്‍മ്മ  (അനുഭവം)

“നാരായണ, നാരായണ, നാരായണ”

സന്ധ്യാസമയത്ത് ഉണ്ണൂലി വാരസ്യാരുടെ നാമജപമാണ് കേള്‍ക്കുന്നത്. ഇടക്ക് അകത്തേക്ക് നോക്കി ചോദിക്കുന്നു:

“മീനാക്ഷീ, അപ്പു വന്നില്യേ?”

മറുപടി: “ഇല്യാ സ്കൂളില് കളിയോറ്റോണ്ടത്രേ.”

“കളി, കളി – അതല്ലാണ്ടൊരു വിചാരൊല്യേയ് ” – വാരസ്യാര് പിറുപിറുത്തു. വീണ്ടും നാമജപം.


*************************************************************************

ആയിരത്തി തൊള്ളായിരത്തി അറുപത്തി മൂന്ന്. പാലക്കാട് ജില്ലയിലെ തിരുവഴിയാട് ജി. യു. പി. എസ്സിലെ നാലാംക്ലാസ്സില് അധ്യാപകന്‍ (സേതുമാധവന്‍ മാസ്റ്റര്‍) വിദ്യാര്ത്ഥികളെ പല ബാച്ചുകളായി തിരിച്ചു നാടകം അഭിനിയിപ്പിക്കുകയാണ് – മലയാള പാഠപുസ്തകത്തിലെ “ഒരു പഴയ ഓര്‍മമ ” എന്ന എകാങ്ക നാടകം. ഞാന്‍ അടക്കമുള്ള വിദ്യാര്ത്ഥികള്‍ പങ്കെടുത്ത ആ നാടകത്തിലെ സംഭാഷണം തുടങ്ങുന്നത് മുകളില് കൊടുത്തിട്ടുള്ളതുപോലെയാണ്.

അദ്ധ്യയനം അതിന്റേതായ രീതിയില്‍ തന്നെ ആയിരിക്കണമെന്നുള്ള അധ്യാപകര്‍ വിദ്യാലയത്തിന്റെ തന്നെ അഭിമാനമല്ലേ?

ഇനി നാടകത്തിന്റെ ഉള്ളടക്കത്തിലേക്ക് കടക്കാം.
അപ്പു, ഒരു ഹരിജന്‍ വിദ്യാര്ത്ഥിയുടെ തോളില് കയ്യിട്ടു വരുന്നത് വാരസ്യര് കാണുകയാണ്. ക്ഷുഭിതയായ അവര് അപ്പൂവിനോട് കുളിച്ചിട്ട് അകത്ത് കയറിയാല്‍ മതി എന്നു പറയുന്നു. അങ്ങിനെ ഒരു വീട്ടിലേക്ക് കയറെണ്ട ആവശ്യമേയില്ല എന്നു പറഞ്ഞു അപ്പു തിരിഞ്ഞു നടക്കുന്നു. അപ്പൂവിനു വേണ്ടാത്ത വീട് തനിക്കും വേണ്ട എന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അമ്മ മീനാക്ഷിയും കൂടെ ഇറങ്ങുന്നു.

അവസാനം, വാരസ്യാര് തെറ്റു മനസ്സിലാക്കിയപോലെ:

“ക്ഷമിക്യ, എനിക്ക് പഴേ ഓര്‍മേല്ലേ കുട്ട്യേ” എന്ന് പറയുന്നു.

************************************************************************

ജാതിമത ചിന്തകള്‍ക്കപ്പുറത്ത്, വീട്ടിലും വിദ്യാലയത്തിലും, എവിടെയും എല്ലാവരും സമന്‍മാരാണെന്ന മഹത്തായ സന്ദേശം ഇതിലുണ്ട്. അതുകൊണ്ടു തന്നെയാകണം, നാലഞ്ചു പതിറ്റാണ്ടുകള്‍ പിന്നിട്ടിട്ടും, ആ “പഴയ ഓര്‍മ്മ” യെക്കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മ്മ എന്നില്‍ ഇന്നും മായാതെ നിലനില്‍ക്കുന്നതും!