എന്റെ നാടും മാതൃഭാഷയുടെ പ്രാധാന്യവും

  

ഇവിടെ, ഗള്‍ഫില്‍ പഠിക്കുന്ന ഒരു പെണ്‍കുട്ടി, കുറെ മുമ്പ് എന്നോട്   ചോദിച്ചു:  ''എന്റെ നാടി''നെക്കുറിച്ച് 10 വാചകങ്ങളും, ''എന്റെ നാടും മാതൃഭാഷയുടെ  പ്രാധാന്യവും''   5 മിനിറ്റ് പ്രസംഗിക്കാനും ഉള്ള മാറ്റര്‍ എഴുതിത്തരാമോ? ഞാന്‍ സമ്മതിച്ചു. തിടുക്കത്തില്‍ ചെയ്യേണ്ട ജോലികള്‍ ഇല്ലാഞ്ഞതുകൊണ്ട് ഉടന്‍തന്നെ തയ്യാറാക്കി കൊടുത്തു. അപ്പോള്‍, ഒരു ഐഡിയ തോന്നി - അത് എന്തുകൊണ്ട് അങ്ങനെതന്നെ   ബ്ലോഗ്‌ ആയി ഇട്ടുകൂടാ. ഏതായാലും ആ കുട്ടിക്ക് സമ്മാനം കിട്ടി എന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞപ്പോൾ സന്തോഷം  തോന്നി.  പറഞ്ഞുകൊടുത്തത് അവതരിപ്പിച്ചതിൽ ഞാൻ അഭിനന്ദിക്കുകയും ചെയ്തു. 

ആമുഖമായി ഇത്രയും എഴുതിയത്, ഈ ബ്ലോഗ്‌ പ്രസ്തുതകാര്യത്തിനായി തയ്യാര്‍ ആക്കിയതാണ് എന്നും, ഇത് വായിക്കുന്ന സുഹൃത്തുക്കള്‍ ആ നിലക്ക് വിലയിരുത്തണമെന്നും പറയാന്‍ വേണ്ടി ആണേ. തുടര്‍ന്ന് വായിക്കൂ.

എന്റെ നാട്

എന്റെ നാടിനെക്കുറിച്ച് ഓര്‍ക്കുമ്പോഴൊക്കെ ഞാന്‍ രോമാഞ്ചം കൊള്ളാറുണ്ട്‌... എന്തൊരനുഭൂതി.

"ഭാരതമെന്ന പേര്‍ കേട്ടാല്‍

അഭിമാനപൂരിതമാകണം അന്ത:രംഗം

കേരളമെന്നു കേട്ടാലോ

തിളക്കണം ചോര നമുക്ക് ഞരമ്പുകളില്‍"

എന്ന് മഹാകവി പാടിയതും, അനുഗ്രഹീത ഗായിക പാടിയ

"എന്റെ കേരളം എത്ര സുന്ദരം..."

എന്ന ഗാനവും മറ്റും എന്റെ നാടിന്റെ മഹത്വം വിളിച്ചറിയിക്കുന്നു.

എണ്ണമറ്റ കലകളുടെ കലവറയാണ് എന്റെ നാട്.

ദേശീയതലത്തില്‍, ഏതു മേഖലകളില്‍ ആയാലും അതില്‍ വ്യക്തിമുദ്ര പതിപ്പിച്ച മഹാരഥന്മാര്‍ എന്റെ നാട്ടിലുണ്ടായിട്ടുണ്ട്, ഇനിയും ഉണ്ടാവുകയും ചെയ്യും.

ആഗോളശ്രദ്ധയാര്‍ജിച്ച പല തുറകളിലും എന്റെ നാടിന്റെ മക്കള്‍ തിളങ്ങി നില്‍ക്കുന്നു - എന്റെ നാടിന്റെ യശസ്സ് ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട്.

സസ്യലതാദികളും, പച്ചപ്പും, പ്രകൃതിസൌന്ദര്യം കവിഞ്ഞൊഴുകുന്ന ദൃശ്യങ്ങളും വേറെ എവിടെ ഉണ്ട്?

ഒരേ സ്ഥലത്ത് അമ്പലവും, മോസ്ക്കും, ചര്‍ച്ചും ഒക്കെ ഉള്ളതും, നാനാജാതിയിൽ  പെട്ടവർ  ഒത്തൊരുമയോടെ കഴിയുന്നതുമായ ഒരു പുണ്യഭൂമി വേറെ എവിടെ ഉണ്ട്? ഇക്കാരണങ്ങള്‍ കൊണ്ടുള്ള അഭിപ്രായ വ്യത്യാസങ്ങള്‍ സഹജമെങ്കിലും, നാനാത്വത്തില്‍ ഏകത്വം പുലര്‍ത്തുന്നു എന്റെ 'ദൈവത്തിന്റെ സ്വന്തം നാട്'.

***

എന്റെ നാടും മാതൃഭാഷയുടെ  പ്രാധാന്യവും

മാതാവാണ് നമ്മുടെ സംസ്കാരത്തിന്റെ ആദ്യത്തെ ഉറവിടം. അമ്മിഞ്ഞപ്പാല്‍ കുടിച്ചു വളരുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങള്‍ അതിന്റേതായ മഹത്വം കാണിക്കും.

അതുപോലെതന്നെ ആണ് മാതൃഭാഷയുടെ കാര്യവും. മാതൃഭാഷ എന്നാല്‍ മാതാവിന്റെ ഭാഷ എന്നല്ല. മാതാവിനെപ്പോലെ സ്നേഹിക്കെണ്ടതായ ഭാഷ എന്നാണ്. അതെ അര്‍ത്ഥത്തില്‍ തന്നെയാണ് സ്വന്തം രാജ്യത്തെയും കാണേണ്ടത് - അതായത് മാതൃരാജ്യത്തെ.

.ഭാഷാസ്നേഹം ഉള്ള വ്യക്തി, സ്വാഭാവികമായും താന്‍ ഇടപഴകുന്നവരുമായി സ്നേഹത്തില്‍ പെരുമാറുന്നു. സ്നേഹം കൊടുക്കുമ്പോള്‍, സ്നേഹം തിരിച്ചുകിട്ടുന്നു. എന്നാല്‍, മറിച്ചൊന്നു ചിന്തിച്ചു നോക്കുക. അങ്ങനെ ചെയ്യാതെ, മറ്റു ഭാഷകളില്‍ കൂടുതല്‍ താല്‍പ്പര്യം കാണിക്കുന്നു എന്ന് വിചാരിക്കുക. അതൊരു തെറ്റല്ല, എന്നാല്‍ അതോടൊപ്പം അത് സ്വന്തം ഭാഷയെ അവഗണിക്കുന്നതിനും തള്ളിപ്പറയുന്നതിനും ഇടകൊടുക്കല്‍ ആകരുത്. അങ്ങനെവരുമ്പോള്‍, തീര്‍ച്ചയായും അതേ ഭാഷ സംസാരിക്കുന്ന സ്വന്തം ആളുകളെ ബാധിക്കും.


മറ്റുള്ള ഭാഷകൾ കേവലം ധാത്രിമാർ.....
എന്നാണു കവി പാടിയത്. 

മാതൃഭാഷ മാത്രമേ അറിയൂ എന്നതുകൊണ്ട്‌ ഇന്നത്തെ വ്യക്തിജീവിതത്തില്‍ നമുക്ക് പലതും നേടാന്‍ ആയി എന്ന് വരില്ല എന്നത് സത്യം. എന്നാല്‍, മാതൃഭാഷ അറിയാത്തവര്‍ക്ക്, അല്ലെങ്കില്‍ മാതൃഭാഷയില്‍ താല്‍പ്പര്യം കാണിക്കാത്തവര്‍ക്ക് അതിന്റേതായ മൂല്യങ്ങള്‍ നഷ്ട്ടപ്പെടുമ്പോള്‍ താന്‍ തന്നെ തനിക്കു അന്യനായി തോന്നാന്‍ ഉള്ള ഇട വന്നു എന്ന് വരും. ഈ വസ്തുത മലയാളം ശരിക്ക് അറിയാത്ത മലയാളികളായ പല മഹദ് വ്യക്തികളും പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതുമാണ്. ആര്, എപ്പോള്‍ എന്നൊക്കെ വിവരിക്കേണ്ട കാര്യം  ഉണ്ടെന്നു തോന്നുന്നില്ല.

ബിഗ്‌ ബി എന്ന് അറിയപ്പെടുന്ന അമിതാബ് ബച്ചന്‍ ഹിന്ദിയില്‍ ബ്ലോഗ്‌ എഴുതുന്നതില്‍ അതീവ താല്‍പ്പര്യം കാണിക്കുന്നു. മലയാളത്തിലെ പ്രശസ്ത മഹാകവി ഉള്ളൂര്‍ എസ്‌. പരമേശ്വരയ്യരുടെയും, പ്രശസ്ത സാഹിത്യകാരന്‍ മലയാറ്റൂര്‍ രാമകൃഷ്ണന്റെയും മാതൃഭാഷ തമിഴ് ആയിരുന്നു എന്ന് പറയാന്‍ അവര്‍ മടി കാണിച്ചിരിക്കില്ല .

നമ്മുടെ മാതൃഭാഷയില്‍ താല്‍പ്പര്യം കാണിക്കുന്നത് വഴി, അഥവാ അത് അറിയാത്തവര്‍ പഠിക്കുന്നത് വഴി അത് സംസാരിക്കുന്നവരുമായ വ്യക്തിബന്ധങ്ങള്‍ വളരുന്നു. വായിക്കുന്നത് വഴി അറിയാത്ത പലതും അറിയുന്നു. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല്‍, സ്വന്തം ഭാഷ അതായത് മാതൃഭാഷ അറിയാത്ത ഒരാള്‍, അത് അറിയുന്നവരില്‍ നിന്നും ഒറ്റപ്പെടുന്നു. അത് ആര്‍ക്കും അഭികാമ്യമായൊരു കാര്യമല്ല.

ഓരോ ഭാഷയിലും, അതിലെ വിവിധ മേഖലയില്‍ നല്ല കഴിവുള്ളവര്‍ ഉണ്ടാകും. മോഹമ്മെദ്റഫിയുടെ പാട്ട് കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍, മനോഹരമായ ആ സംഗീതാസ്വാദനത്തോടൊപ്പം ആ ഭാഷയും അത് മുഴുവന്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന അര്‍ത്ഥങ്ങളും അറിഞ്ഞെങ്കില്‍ എന്ന് നമുക്ക് തോന്നാറില്ലേ? ഹിന്ദി എന്റെ മാതൃഭാഷ അല്ലല്ലോ, അതല്ലാ എങ്കില്‍ ഹിന്ദികൂടി എന്റെ മാതൃഭാഷ അല്ലല്ലോ, അത് മാതൃഭാഷ ആയവര്‍ക്ക് എന്ത് സുഖമായിരിക്കും എന്നെല്ലാം നമുക്ക് തോന്നി എന്ന് വരും, ശരിയല്ലേ? ഈ ജീവിതത്തിനു ശേഷം വീണ്ടും ഒരു ജന്മമുണ്ടെങ്കില്‍ താങ്കള്‍ക്കു എന്താണ് ആഗ്രഹം എന്ന് ഒരാള്‍ വേറൊരാളോട് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ പറഞ്ഞ മറുപടി നോക്കുക:

കാളിദാസന്റെ കാവ്യങ്ങള്‍ വായിക്കാനും, ഇളനീര്‍ വെള്ളം കുടിക്കാനും ഈ ജന്മത്തില്‍ എന്നപോലെ സാധിക്കണം. ഇതിനു ഒരു വ്യാഖാനം ആവശ്യമില്ല.

കുഞ്ചന്റെയോ, തുഞ്ചന്റെയോ രചനകളും, തകഴി, എം.ടി. മുതലാവരുടെ രചനകളും നമുക്ക് ആസ്വദിക്കാന്‍ പറ്റുന്നപോലെ, മലയാളം മാതൃഭാഷ അല്ലാത്തവര്‍ക്ക് ആസ്വദിക്കാന്‍ പറ്റുമോ?

അല്ലഹാബാദ് മ്യൂസിയത്തില്‍, 'ദി ഗ്രേറ്റ്‌ ഇന്ത്യന്‍ പോയെട്സ്' എന്ന് എഴുതിയ ഭാഗത്ത്‌ രണ്ടു ശില്‍പ്പങ്ങള്‍ കാണാം: ഒന്ന് രബീന്ദ്രനാഥ് ടാഗോറിന്റെയും, മറ്റേത് മഹാകവി വള്ളത്തോളിന്റെയും. അഭിമാനം കൊണ്ട് നമുക്ക് മനസ്സ് സന്തോഷഭരിതമാകില്ലേ - അതെ, ഇത് എന്റെ ഭാഷയിലെ മഹാകവി എന്ന്?

ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല്‍, ഓരോ വ്യക്തിയും മാതൃഭാഷയില്‍ താല്‍പ്പര്യം കാണിക്കേണ്ടത് വ്യക്തിത്വവികസനതിനു അത്യാവശ്യമാണ്. അറിയാത്തവര്‍ പഠിക്കാന്‍ നോക്കി, അത് പ്രകാരം മുന്നോട്ടു പോകണം.

അതേ, മാതൃഭാഷ മറക്കാത്ത ആള്‍, മാതാവിനെ മറക്കുന്നില്ല, വേണ്ടപ്പെട്ടവരെ മറക്കുന്നില്ല, സമൂഹത്തെ മറക്കുന്നില്ല, സ്വന്തം നാടിനെ മറക്കുന്നില്ല. മറക്കുന്ന ആളോ, മറന്നു കാട്ടുന്ന ആളോ വാസ്തവത്തില്‍ പ്രത്യക്ഷമായോ പരോക്ഷമായോ ആത്മാര്‍ഥമായ സ്നേഹം ഉള്ളിലില്ലാതെ മറ്റുള്ളവരെ വെറുക്കുകയും അവരില്‍ നിന്ന് വെറുപ്പ്‌ സമ്പാദിക്കുകയും ആണ് ചെയ്യുന്നത്.

ആയതിനാല്‍, മാതൃഭാഷ അറിയില്ലെങ്കില്‍തന്നെ, അത് പഠിക്കേണ്ടത്തിന്റെ ആവശ്യo ഇവിടെ വളരെ വ്യക്തമാണ്.

***

കുറിപ്പ്:  നാല് പതിറ്റാണ്ടുകളിൽ അധികമായി ഈ ലേഖകൻ കേരളത്തിന്‌ പുറത്ത്, മറ്റൊരു സംസ്ഥാനത്താണ്.  പ്രത്യേകിച്ച്, കുടുംബവും, ബന്ധുക്കളുമെല്ലാംതന്നെ അങ്ങിനെ ആയതുകൊണ്ട്, നിർഭാഗ്യവശാൽ, നാടുമായുള്ള നേരിട്ടുള്ള ബന്ധം ചുരുക്കമാണ്.  ആയതിനാൽ എന്റെ ഭാഷയിൽ, ഈ വിഷയത്തിൽ,  എന്തെങ്കിലും പോരായ്മകൾ കണ്ടാൽ സുഹൃത്തുക്കൾ ക്ഷമിക്കുമല്ലോ.