പ്രണയപുഷ്പം (കവിത)

പ്രണയപുഷ്പം

(ഒരു പ്രണയകവിത)

എന്റെ മധു‍മലരേ, ആരാണ് നിന്നെ

ആദ്യമായ് ചാരുതയാര്‍ന്ന ആ

പുഷ്പത്തിന്റെപേര്‍ ചൊല്ലി വിളിച്ചത്?

ആരായാലും ഞാന്‍ നമിക്കുന്നു.

ഹേ പ്രണയകുസുമമേ, നിനക്ക്

എന്തൊരഴകാര്‍ന്ന നിറം,

എന്തൊരു സൌരഭ്യം, എന്തൊരു മൃദുലത.

എന്റെ മനം കുളിര്‍ക്കുന്നു!

ആരും വീണ്ടും വീണ്ടും നോക്കിപ്പോകും, അല്‍പ്പം

മര്യാദക്കാര്പോലും ഒന്ന് സ്പര്ശിക്കാനെങ്കിലും

മോഹിക്കും. അല്ലാത്തവര്‍ നിന്നെ

ഇറുത്തെടുക്കാന്‍ വരെ ശ്രമിച്ചെന്നിരിക്കും.

ഈ ലോകം കാപട്യം നിറഞ്ഞതാണ്‌,

നീ സൂക്ഷിക്കുക. നിനക്ക് ദോഷംവരുന്ന

ഒന്നും ഉണ്ടാകാതിരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം.

മന്ദസമീരന്‍ നിന്നെ തഴുകട്ടെ,

സമയമാകുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഓടിയെത്തും,

നിന്നെ സ്വന്തമാക്കാന്‍.

ആ അനര്‍ഘനിമിഷങ്ങള്‍ക്കായി

ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്നു.