മാളൂട്ടിയും അപ്പുവും

മാളൂട്ടിയും അപ്പുവും 

[ ഒരു കൊച്ചു (രണ്ടു കൊച്ചുങ്ങളുടെ) ഏകാങ്ക നാടകം ]

ഒരു കുസൃതിമാളു പരമ്പര 

കഥാപാത്രങ്ങൾ:

മാളൂട്ടി

അപ്പു

അമ്മ

മേമ (ചെറിയമ്മ)

അമ്മമ്മ

മുത്തച്ഛൻ

 (N I R M A L – NIRANJAN-MALAVIKA)

രംഗം ഒന്ന്

മാളൂട്ടി: അമ്മേ, ഞാനിന്നു ചക്കരടെ (അപ്പു) കൂടെ കെടക്കും.

അമ്മ:  ഒന്നും വേണ്ട, അതൊന്നും അത്ര ശരിയല്ല.

മാളൂട്ടി: വേണം (മുത്തച്ഛന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞ്) മുത്തച്ചേ, ശരി?

മുത്തച്ഛൻ: (ചിരിച്ചുകൊണ്ട്) എന്നോട് ചോദിക്കണ്ടോ, ഞാൻ ഈ 

നാട്ടുകാരനേ അല്ല.

മേമ:  നീ ഒറക്കത്തില് അവന്റെ മേലെ കയ്യും കാലും ഒക്കെ 

എടുത്തിടും.  അവനു വേദനിക്കും, കരയും.  അപ്പോ മൊട്ടച്ചീ, നെനക്ക് 

അടിയും കൊള്ളും. നെന്റെ അച്ഛ വരുമ്പോ പറഞ്ഞുംകൊടുക്കും.  

അപ്പൊ അച്ഛടെ കയ്യുന്നും കിട്ടും. നാളെ വര്വോല്ലോ.   

മാളൂട്ടി: (മേമയെ അടിക്കുന്നു) ഇല്ല്യാ. ഞാൻ വേദനിപ്പിക്കില്ല്യാ.  

(അമ്മമ്മയോട്‌)) അവൻ ന്റെ ബ്രദർ അല്ലെ, ചക്കരേല്ലേ?

അമ്മമ്മ: അയ്നെ കരയിക്കെണ്ടെടീ (മകളോട് പതുക്കെ പറയുന്നു) 

ഒറങ്ങിക്കഴിഞ്ഞാ പതുക്കെ എടുത്തു മാറ്റിക്കെടത്തിക്കോ.

മാളൂട്ടി: (അമ്മമ്മ പറഞ്ഞത് മുഴുവൻ കേട്ടില്ലെങ്കിലും) അതന്നേ 

(വിജയഭാവത്തിൽ) ഈ അമ്മയ്ക്കും, മേമക്കും, മുത്തച്ചക്കും ഒന്നും...... 

അ റീ ല്ല്യാ.

(മാളൂട്ടി, അവളുടെ ചക്കരയുടെ അടുത്തുപോയി കെട്ടിപ്പെടിച്ചു 

കിടക്കുന്നു)

മുത്തച്ഛൻ: (അതുകണ്ട് ചിരിക്കുന്നു)

രംഗം രണ്ട്

മാളൂട്ടി: അമ്മമ്മേ, ഞാൻ എങ്ങനെ ഇവടെ വന്നു? രാത്രി ചക്കരടെ 

കൂടേല്ലേ കെടന്നത്?

അമ്മമ്മ:  അതെല്ലോ.  ന്നിട്ട്, അവന്റെ മേലെ കയ്യുംകാലും ഒക്കെ ഇട്ടു 

ഡാൻസ് ആയിരുന്നില്ല്യെ. പാവം.  അപ്പോ മുത്തച്ഛ നെന്നെ 

ഒണര്ത്താതെ പതുക്കെ ഇവടെ കൊണ്ടുവന്നു കെടത്തി.

മാളൂട്ടി: അയ്യോ, ന്നിട്ട് അവൻ ഒരുപാട് കരഞ്ഞ്വോ?

മേമ: പിന്നല്ലാതെ?

അമ്മമ്മ: ഇനി അങ്ങനെ ചെയ്യരുത്ട്ടോ. ഒറങ്ങുന്നതിനു മുമ്പ് അവനെ 

പതുക്കെ കെട്ടിപ്പെടിക്ക്യെ, ഉമ്മവെക്ക്യെ ഒക്കെ ചെയ്തോ -അതും 

പതുക്കെ. പക്ഷെ ഒന്നിച്ചു ഒറങ്ങരുത്.  മനസ്സിലായ്യോ?

മാളൂട്ടി: (മനസ്സല്ലാ മനസ്സോടെ, ശരി എന്നർത്ഥത്തിൽ തലയാട്ടുന്നു.)

അമ്മമ്മ: (മാളൂട്ടി ചോദിക്കുന്നതുപോലെ ചോദിക്കുന്നു) ശരി?

മാളൂട്ടി: ശരി ന്നു പറഞ്ഞില്ല്യെ?

(അമ്മയും അമ്മമ്മയും മാളൂട്ടിയെ പറ്റിച്ചു എന്നർത്ഥത്തിൽ പരസ്പരം 

നോക്കി കണ്ണിറുക്കി ചിരിക്കുന്നു)

മുത്തച്ഛൻ:

തൊട്ടിലാട്ടും ജനനിയെ പെട്ടെന്ന്

തട്ടിനീക്കി രണ്ടോമന കയ്യുകൾ

മാളൂട്ടി: അമ്മമ്മേ, ഇതാ മുത്തച്ച പാട്ട് പാടുണു.

മുത്തച്ഛൻ:  ഇത് പാട്ടല്ല, കവിത.  ബാലാമണി അമ്മയുടെ.

മാളൂട്ടി: ഏത് ബാലാമണി അമ്മ?

മുത്തച്ഛൻ: അങ്ങനെ ഒരു അമ്മെണ്ടാര്ന്നു.  മരിച്ചുപോയി.

മാളൂട്ടി: പാവം.

മുത്തച്ഛൻ: ന്നാലെന്താ മുത്തച്ഛനെപ്പോലുള്ളവര് അവരുടെ കവിതയൊക്കെ 

ഓര്ക്ക്ണില്ല്യെ?

മാളൂട്ടി: (മനസ്സിലായാലും ഇല്ലെങ്കിലും ചിരിക്കുന്നു. മുത്തച്ഛന്റെ 

മടിയിൽ കയറി ഇരിക്കുന്നു.)

- =o0o= -